دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122Analysis of Imam Ali’s Letters to Muaviieh with a Structuralist approachبررسی و تحلیل نامههای امام علی (ع) به معاویه با تکیه بر نظریۀ ساختارگرایی9376860510.22081/jrla.2020.55482.1243FAسید ابوالفضلسجادیدانشگاه اراکزهراکوچکی نیتدانشگاه اراکJournal Article20190913<em>Nahjolbalahghah</em>is a set of sermons, letters and aphorisms by Imam Ali, expressed in a brilliant style. Among these are his letters to Muaviieh. Since the content of the letters is answering Muaviieh’s accusations, Imam Ali uses a special structure to convey the meaning. Here we want to analyze the vocal, combinational and lexical aspects of the letter from a structuralist viewpoint. The most important result is that he uses vowels like "آ، ای، او" and consonants like "ب، ج، ض، ع، غ" and “ا، ق”, repetition, puns, which, in addition to giving the letter a sonorous and melodic, puts more emphasis on the content. On the combinational level, same-level structures are used a lot, with different relations such as Synonymity, antonymy, causation, inclusion and sequence. On the lexical level, Imam chooses tangible words to prove his legality and show the illegal nature of Muaviieh’s reign.نهجالبلاغه مجموعهای از خطبهها، نامهها و سخنان قصار امیرالمؤمنین علی (ع) است که دارای ساختاری مستحکم و اسلوبی شیوا در سخنپردازی است. نامههای امام علی (ع) به معاویه، بخش قابل توجّهی از نهجالبلاغه را تشکیل میدهد. نظر به این که محتوای این نامهها در جهت افشاگری و پاسخگویی به اتّهامات معاویه نسبت به آن حضرت است؛ لذا امام (ع) از ساختار ادبی و زبانی خاصی جهت انتقال معنا به مخاطب بهره برده است. ما در این نوشتار پیشرو، با روش توصیفی – تحلیل برآنیم تا بر پایۀ نظریۀ ساختارگرایی به بررسی سطوح آوایی، ترکیبی و واژگانی این نامهها بپردازیم. از مهمترین نتایج بحث در سطح آوایی، به کارگیری اصوات مدّ «آ، ای، او» و حروف مجهور (ب،ج، ض، ع، غ) و شدید ( أ، ق)، تکرار، جناس و سجع است که علاوه بر آهنگین نمودن نامهها، تأکیدی بر مضامین آنها نیز به شمار میآید. در سطح ترکیبی، ساختهای همپایۀ آشکار و ناآشکار به شکل مکرر استفاده شده است که روابط معنایی میان آنها را ترادف، تضاد، علّت و معلول، عموم و خصوص ، توالی نفی تشکیل می-دهد. در سطح واژگانی نیز امام (ع) با گزینش واژگان و عبارات محسوس و نشاندار، مشروعیّت رهبری خود را اثبات میکند و معاویه را از طریق افشای اعمال، ویژگیها، گفتارها و رفتارهای نادرست، بدون صلاحیت نشان میدهد.https://jrla.isca.ac.ir/article_68605_f9c500abe480af41fdf2438d83b888b7.pdfدفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122Semantics of “Eternity in Heaven” According to Syntagmatic Axisمعناشناسی خلود در جهنم بر محور هم نشینی37736860610.22081/jrla.2020.55619.1247FAرضوانحاجی شرفیمربی دانشگاه آزاد اسلامی دزفولعبدالهادیفقهی زادهاستاد دانشگاه تهرانمحمد هادیامین ناجیاستاد دانشگاه پیام نور تهرانJournal Article20190927<em>Kholoud </em>and its derivatives are repeated in the Quran 89 times: 38 times with reference to sinners in hell (28 times in reference to infidels and 10 times in reference to sinners who are believers). In the present
essay we rely on semantics and lexicology, we take a look at these words to show that: 1. It is an extra-temporal concept related to the hereafter; 2. It has two meanings: eternity or long period of time; 3. Most sinners have relative <em>kholoud</em> and they are redeemed after being cleansed in hell, but some sinners stay there forever. 4. Our methodology tries to show the true meaning of the word using religious and extra-religious reasoning, relying on semantics. The main question of the present paper focuses on eternal or temporal stay in hell.شبکه معنایی واژ گان خلود89 بار درفرآن آمده که 41 بار در مورد بهشتیان و 38 بار در مورد جهنمان است . 28 بار آن در مورد کفارمعاند و10 باردر باره گنهکاران دین دار است .با کمک دانش معناشناسی و ادبیات عرب و واژگان همنشین با خلود به این نتیجه رسیده ایم که که اولا خلود یک مفهوم فرازمانی است .چون مربوط به جهان آخرت است و زمان مربوط به دنیاست .ثانیا خلود در ادب عربی به دو معنای واقعی یعنی جاودانگی ومعنای نسبی که همان معنای لغوی ( مدت طولانی) است ..ثالثا با بررسی های به عمل آمده اکثریت گنهکاران خلودشان نسبی است وبعداز پاکسازی از جهنم و عذاب نجات می یابند اما اقلیتی که استحقاق خلود واقعی را دارند ،نفسشان زنگار زده و تمام چرک و تباهی و فساد را در درون خود فرو برده اندو سیاه وعین گناه شده و عذابهای دوزخ آنها را تطهیر نکرده ،درجهنم باقی می مانند وخلودشان واقعی و جاودانه است.https://jrla.isca.ac.ir/article_68606_a10fdcc0b84f482ffb1b527b9deb7c06.pdfدفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122The connection between voice and content in Nahjoplbalahqah (Case Study: Qaseah Sermon)رابطه آوایی-محتوایی کلام در نهج البلاغه (مطالعه موردی خطبه قاصعه)73956860710.22081/jrla.2020.55668.1249FAسودابهمظفّریدانشگاه خوارزمی تهرانفاطمهخرّمیانزبان و ادبیات عربی. دانشکده ادبیات. دانشگاه خوارزمی. تهران. ایرانJournal Article20191002Vocal layers are the first constituent of language which give a specific music to the words and play an important role in conveying messages. <em>Nahjolbalaghah </em>is the prominent example of rhetoric and uses vocal signs to convey meaning. The word order and the choice of vocabulary is like music and portrays the content.
In the present paper we try to show the semantic value of voice in the <em>Qaseah</em> sermon to show how using certain voices in different situations manages to convey the message to the reader, showing the the rhetoric capabilities of the speaker.از میان لایه های چهارگانه ی زبان شناسی (آوایی، معنایی، صرفی، نحوی) لایه های آوایی اولین بخش ماهیت زبانی را تشکیل می دهد که موسیقی خاصی به واژگان بخشیده و نقش مهمی را در انتقال پیام به مخاطبین ایفا می کنند. از آن جا که نهج البلاغه بعد از قرآن عالی ترین نمونه بلاغت و فصاحت به شمار می رود از نشانه های آوایی برای القای معنا به مخاطب بیشترین بهره را برده است، چنان که گزینش و چینش واژگان به گونه ای است که موسیقی الهام بخشی را تداعی کرده و محتوای موضوعی آن را به تصویر می کشد.<br /> این مقاله با تکیه بر روش توصیفی– تحلیلی و با بررسی کیفیت هماهنگی گزینش واژگان توسط امام علی (ع) با آوا و ساختار جملات، به تبیین ارزش معنایی دقیق آوا و ارائه ی جایگاه آن در خطبه ی قاصعه پرداخته است تا به این نتیجه دست یابد که استفاده از آواهای خاص در موقعیت های کلامی مختلف، راه را برای فهم معنای مقصود توسط مخاطب هموار ساخته و اوج بلاغت گوینده را به اثبات رسانده استhttps://jrla.isca.ac.ir/article_68607_9b657cfc26baf39acb0b695d2ce5e6e4.pdfدفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122Apostrophe in the Letters on Nahjolbalghahزیباییشناسی صنعت التفات در نامههای نهجالبلاغه951136860810.22081/jrla.2020.55091.1230FAعلیخضریعضو هیات علمی دانشگاه خلیج فارس- بوشهرعباسمحدثی نژاددانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه خلیج فاریسJournal Article20190721Apostrophe is an aesthetic technique which can cause defamiliarization in texts, since using thie technique we can change the repetitive structure of the text. Imam Ali, who was a masterful writer, uses this technique to impress the audience. The present paper first gives an account of apostrophe and its links to defamiliarization, and then offers examples of it in the work of Imam Ali. The results show that Imam Ali uses this technique for different purposes: admonition, attention, rewarding, generalizing, expanding the application, respecting the speaker etc.از پدیدة التفات به عنوان یکی از تکنیکهای متعدّد زیباییبخشی یاد میشود که سبب آشناییزدایی در متون میگردد. چرا که با بهرهگیری از این صنعت ادبی در حقیقت، ساختار تکراری و یکنواخت کلام که برای مخاطب آشنا شده است تغییر مییابد و ادیب با چرخشی ناگهانی در شیوة بیان خویش، از اسلوب دیگری که خلاف روش اوّلی است بهره میگیرد. امام علی(ع) به عنوان یک ادیب توانمند از این آرایة ادبی در نامههای نهجالبلاغه بهرهها گرفته تا مخاطب را هر چه بیشتر مسحور بیان و مجذوب کلام خود نماید. <br /> در نوشتار حاضر که با روش توصیفی - تحلیلی، به رشتة تحریر درآمده است، نخست توضیحات مختصری پیرامون پدیدة التفات و ارتباط آن با مبحث آشناییزدایی ارائه شده و در ادامه گونههای مختلف صنعت التفات در نامههای نهجالبلاغه و تأثیری که این آرایة ادبی در معنا ایجاد نموده، مورد تحلیل و واکاوی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که مولای متّقیان امام علی(ع) به عنوان طلایهدار عرصة فصاحت و بلاغت برای تأثیرگذاری هرچه بیشتر بر مخاطب بنا به اغراضی همچون اهمیّت مطلب، تنبیه، تحذیر و تشویق مخاطب، تعمیم موضوع، تغییر در دایرة شمول و گسترش مصداق، احترام و اکرام مخاطب و ... از این ابزار هنری استفاده نموده است.https://jrla.isca.ac.ir/article_68608_ce0e457ac84cf710489f1c6f67f36937.pdfدفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122The Doctrine of Return and its Influence on Different Styles of Translating the Quranآموزه رجعت و تأثیر آن در اختلاف سبک ترجمههای قرآنی1131276860910.22081/jrla.2020.55655.1248FAمحمدحسنامرائیاستادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه ولایتبهبودناصری هرسینیدانش آموخته دانشگاه رازی کرمانشاهJournal Article20191008The doctrine of the return is an important idea regarding the 12<sup>th</sup> Imam, cited in the verses 82-83 of the <em>Naml </em>chapter of the Quran and also verses 55, 72, 254 and 259 of the <em>Baqarah</em> chapter and also verse 43 of <em>Saad</em> chapter. It concerns the return of the dead to the world, before the Day of Judgment. The Shiites consider the return to be different from when they become present on the Day of Judgment. The return concerns the coming back of dead people of the past at the time of the 12<sup>th</sup> Imam’s appearance. In the present paper examines 44 Farsi translations of the Quran from this point of view to show how different
translators have rendered verses 82 ad 83 of the <em>Naml</em> chapter (people such as Fouladvand, Qomshei, Saffarzadeh, Garmaroudi, Makarem, etc.). The results show that only two translations, Balaqi and Feyzoleslam, have pointed to the return and in the other 11 translations, adding the adverb “all” has led to the approximation of the return to the Day of Judgment. Some translators such as Elahi Qomshei are hesitant between the two meanings. The other 30 translations (Asan, Ayati, Arfa and the like) have a literal orientation and ignore the issue.از جمله حوادث بسیار مهم دوره ظهور و برقراری حکومت امام زمان (عج)، موضوع رجعت است که برای امکان وقوع آن به آیات 82 و83 سورة نمل، آیات 55، 72، 254 و 259 سورة بقره و 43 سورة ص استناد شده است. رجعت امری مسبوق بهسابقه است چرا که پروردگار نظیر آنرا در باره امتهاى گذشته اجرا فرموده است. بدینمعنی که افرادی که از این دنیا رفتهاند، دوباره به آن باز میگردند و رجعت نیز از منظر لغوی به همین معناست، یعنی بازگشت به دنیا قبل از برپایی قیامت. در فرهنگ دینی شیعه مراد از رجعت بازگشت گروهی از نیکان و نیز برخی انسانهای فاسق و ظالم به این دنیا پیش از قیامت است. رجعت با بازگشت انسانها در قیامت تفاوت دارد و طبق روایات در دوران ظهور امام زمان (عج) غیر از افرادی که در آن دوره زندگی میکنند، عدهای از مؤمنان مخلص و کافران مطلقی که در گذشته زندگی میکردهاند بر خواهند گشت. این پژوهش بر آن است تا به-صورت موردپژوهانه در آیات 82 و 83 سوره نمل نشان دهد که مترجمان فارسی قرآن تا چه حدی این موضوع را در ترجمه فارسی آیات مذکور از سوره نمل بازتاب دادهاند.https://jrla.isca.ac.ir/article_68609_48a6e8f9bcf50443509548b8cb30a25f.pdfدفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122Semiotics of sihr in the Holy Quranبررسی نشانهشناسی سحر در قرآن کریم1271516861010.22081/jrla.2020.53154.1203FAمحمدکرمی نیادانشگاه علوم و معارف قرآن کریم قمJournal Article20190105Semiotics is a new branch of science which is very informative in new ways. The main topic of the present paper is <em>sihr</em> (magic) which is a very old phenomenon seen all over the world. <em>Sihr</em> (magic) is a set of methods, beliefs and actions which are meant to control the natural situation in order to reach certain goals and are used by certain groups. In the present paper we look the word <em>sihr</em> in the Quranic context from both textual (the verses) and extra-textual (the story of the prophets and their being accused of <em>sihr</em>) viewpoints. It is obvious from the Quranic text that <em>Sihr</em> was a common accusation against Prophet Muhammad. God doesn’t use <em>sihr </em>or magic but relies on total honesty and logical argumentations in order to guide people. <em>Sihr </em>was used as an accusation against the prophets in order to deny them and deny the truth.امروزه به دلیل گسترش علوم مختلف و رواج مباحث زبانشناسی جدید، پدیدهی تعدد معانی متون مختلف، از جمله قرآن کریم از جذابترین زمینههای تحقیقاتی است که میتواند بابی جدید روی عالمان دین و دریچهای تازه برای فهم متون دینی بگشاید. دانش نشانهشناسی از جمله دانشهای نوینی میباشد که موجب افزایش آگاهی انسان، و توجه به اموری است که تاکنون از دیدگان او پنهان ماندهاند و تفسیر و تاویل قرآن قرنها مورد توجه دانشمندان اسلامی میباشد. موضوع مورد بحث در این مقاله جادو یا سحر و جادوگری است که از کهنترین پدیدههای عوامانه هستند که آثار آنها در بسیاری از فرهنگها در سراسر جهان دیده میشود. از اینرو هدف از این مقاله بررسی نشانهشناسی کلمه پر تکرار جادو و سحر و ابعاد آن در قرآن کریم میباشد. بنابراین ما در این مقاله به نشانهشناسی و بررسی ابعاد آن، جادو و معنای لغوی جادو و اقسام آن از دیدگاه قرآن، میپردازیم. اطلاعات این مقاله بهصورت توصیفی-تحلیلی و اسنادی گردآوری شده است. جستجو از سایت پارس قرآن در مجموع 58 آیه در مورد سحر پیدا شده است. از 114 سوره قرآن این کلمه در 22 سوره آمده است که همگی این آیات مورد بررسی قرار گرفتهاند. از نشانههایی که در آیات بررسی شده میتوان دریافت کرد اینست که سحر، از رایجترین نسبتهایى بود که مشرکان به پیامبر مىدادند. خداوند برای دعوت پیامبران به خداوند یکتا دروغ نمیگوید و برای نبوت از سحر استفاده نمیکند بلکه با صداقت و دلایل عقلی مردم را دعوت میکند و انسانها را به معاد آگاه میکند.https://jrla.isca.ac.ir/article_68610_a1dee0ae2c6b652f374872454d62f3d3.pdfدفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
پژوشگاه علوم و فرهنگ اسلامیفصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی2538-570441520191122Affective and Magical Aspects of the Sheqsheqieh Sermonبسامدهای هیجانی و سحرانگیزی بلاغی«خطبة شقشقیه»1511706861110.22081/jrla.2020.54652.1222FAهانیهمجیدیمشهد، میدان آزادی، دانشگاه فردوسی مشهد ، خوابکاه فجر 1 فاز2 .اتاق 138یحییعلیزاده تیمورلوییمشهد، میدان آزادی، دانشگاه فردوسی مشهد ، خوابکاه فجر .Journal Article20190608The <em>Sheqsheqieh </em>sermon is one of Imam Ali’s most famous sermons, including criticisms, litigations and complaints against the previous caliphs, expressing the ugly truth of the Islamic society with eloquence. Imam Ali in this sermon uses a rhetorical structure in reaction to the usurpation of the caliphate and expresses the deviations and the blows cast upon the Islamic society. He uses rhetorical techniques such as simile, metaphor and figurative speech. He criticizes social phenomena of his time to internalize the values in the Islamic society, criticizing the government and their policies. The present paper focuses on the <em>sheqsheqieh</em> sermon, relying on its rhetorical styles by showing its affective and spiritual aspects. In this sermon, concepts, linguistic structure, styles of speech are intertwined to convey an image of the social and political situation. The literary devices are selected artistically, so that, in addition to creating a literary space, they connect to the overall structure of the speech . the present paper analyzes the linguistic structure of Imam Ali’s speeches in conveying the concepts in this Sermon.خطبة شقشقیه از مشهورترین و پرمحتواترین خطابههای حضرت علی(ع) است که شامل شکوهها، دادخواهیها و انتقادات از خلفای پیش از خود است، که با فصاحت بیانی واقعیت تلخ جامعه اسلامی و زمامداری خلفای پیشین را با قلم اندیشه به رشته تحریر درمیآورد. امام علی(ع) در این خطبه با ساختار خطابی و سیاسی به واکنش در برابر غصب خلافت و بیان بدعتها، انحرافات خلفا و آسیبهای وارد گشته بر جامعه اسلامی میپردازد و برای القای مفاهیم در وجود مخاطب از شیوههای ادبی و بلاغی همچون تشبیه، استعاره و مجاز بهره میگیرد؛ با بینش نقدی در پدیدههای اجتماعی و سیاسی عصر خویش برای درونی سازی ارزشهای معنوی در بافت جامعه اسلامی گام برمیدارد و با رویکرد نقادانه شیوههای حکمرانی و سیاستمداری را مورد تحلیل قرار میدهد. مقاله حاضر در پی واکاوی اسالیب بلاغی با تکیهبر بسامدهای عاطفی و روحی در خطبة شقشقیه و بار معنایی آنها و با توجه به بافت متن است. در این خطبه مفاهیم ذهنی، ساختار زبانی، اسالیب بیانی در انسجام منحصربهفرد به هم پیوند خوردهاند و با بافت کلامی تأثیرگذار در مخاطب برای آگاهی از شرایط سیاسی و اجتماعی و شیوههای حکمرانی در تصویرپردازی بیهمتا ارائه گشتهاند، آرایههای بلاغی در آن با هنرمندی تمام گزینش یافته، که علاوه بر خلق فضای ادبی، با ساختار کلی سخن امام(ع) در تبیین شرایط ناگوار سیاسی و از همگسیختگیهای اجتماعی در نتیجه عملکرد ناصحیح خلفای پیشین مناسبتی تام مییابد. این پژوهش به ساختار زبانی امام علی(ع) در القای مفاهیم پرمحتوا و تحلیل درونمایههای این خطبة ارزشمند از جنبههای بلاغی میپردازد.https://jrla.isca.ac.ir/article_68611_a0bf105a4bcc37b5019138824534bbd4.pdf