TY - JOUR ID - 68605 TI - بررسی و تحلیل نامه‌های امام علی (ع) به معاویه با تکیه بر نظریۀ ساختارگرایی JO - فصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی JA - JRLA LA - fa SN - 2538-5704 AU - سجادی, سید ابوالفضل AU - کوچکی نیت, زهرا AD - دانشگاه اراک Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 4 IS - 15 SP - 9 EP - 37 KW - نهج‌البلاغه KW - ساختارگرایی KW - سطح آوایی KW - سطح ترکیبی KW - سطح واژگانی DO - 10.22081/jrla.2020.55482.1243 N2 - نهج‌البلاغه مجموعه‌ای از خطبه‌ها، نامه‌ها و سخنان قصار امیرالمؤمنین علی (ع) است که دارای ساختاری مستحکم و اسلوبی شیوا در سخن‌پردازی است. نامه‌های امام علی (ع) به معاویه، بخش قابل توجّهی از نهج‌البلاغه را تشکیل می‌دهد. نظر به این که محتوای این نامه‌ها در جهت افشاگری و پاسخ‌گویی به اتّهامات معاویه نسبت به آن حضرت است؛ لذا امام (ع) از ساختار ادبی و زبانی خاصی جهت انتقال معنا به مخاطب بهره برده است. ما در این نوشتار پیش‌رو، با روش توصیفی – تحلیل برآنیم تا بر پایۀ نظریۀ ساختارگرایی به بررسی سطوح آوایی، ترکیبی و واژگانی این نامه‌ها بپردازیم. از مهم‌ترین نتایج بحث در سطح آوایی، به کارگیری اصوات مدّ «آ، ای، او» و حروف مجهور (ب،ج، ض، ع، غ) و شدید ( أ، ق)، تکرار، جناس و سجع است که علاوه بر آهنگین نمودن نامه‌ها، تأکیدی بر مضامین آن‌ها نیز به شمار می‌آید. در سطح ترکیبی، ساخت‌های همپایۀ آشکار و ناآشکار به شکل مکرر استفاده شده است که روابط معنایی میان آن‌ها را ترادف، تضاد، علّت و معلول، عموم و خصوص ، توالی نفی‌ تشکیل می-دهد. در سطح واژگانی نیز امام (ع) با گزینش واژگان و عبارات محسوس و نشاندار، مشروعیّت رهبری خود را اثبات می‌کند و معاویه را از طریق افشای اعمال، ویژگی‌ها، گفتارها و رفتارهای نادرست، بدون صلاحیت نشان می‌دهد. UR - https://jrla.isca.ac.ir/article_68605.html L1 - https://jrla.isca.ac.ir/article_68605_f9c500abe480af41fdf2438d83b888b7.pdf ER -