TY - JOUR ID - 68607 TI - رابطه آوایی-محتوایی کلام در نهج البلاغه (مطالعه موردی خطبه قاصعه) JO - فصلنامه مطالعات ادبی متون اسلامی JA - JRLA LA - fa SN - 2538-5704 AU - مظفّری, سودابه AU - خرّمیان, فاطمه AD - دانشگاه خوارزمی تهران AD - زبان و ادبیات عربی. دانشکده ادبیات. دانشگاه خوارزمی. تهران. ایران Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 4 IS - 15 SP - 73 EP - 95 KW - نهج البلاغه KW - خطبه قاصعه KW - معناشناسی KW - آواشناسی DO - 10.22081/jrla.2020.55668.1249 N2 - از میان لایه های چهارگانه ی زبان شناسی (آوایی، معنایی، صرفی، نحوی) لایه های آوایی اولین بخش ماهیت زبانی را تشکیل می دهد که موسیقی خاصی به واژگان بخشیده و نقش مهمی را در انتقال پیام به مخاطبین ایفا می کنند. از آن جا که نهج البلاغه بعد از قرآن عالی ترین نمونه بلاغت و فصاحت به شمار می رود از نشانه های آوایی برای القای معنا به مخاطب بیشترین بهره را برده است، چنان که گزینش و چینش واژگان به گونه ای است که موسیقی الهام بخشی را تداعی کرده و محتوای موضوعی آن را به تصویر می کشد. این مقاله با تکیه بر روش توصیفی– تحلیلی و با بررسی کیفیت هماهنگی گزینش واژگان توسط امام علی (ع) با آوا و ساختار جملات، به تبیین ارزش معنایی دقیق آوا و ارائه ی جایگاه آن در خطبه ی قاصعه پرداخته است تا به این نتیجه دست یابد که استفاده از آواهای خاص در موقعیت های کلامی مختلف، راه را برای فهم معنای مقصود توسط مخاطب هموار ساخته و اوج بلاغت گوینده را به اثبات رسانده است UR - https://jrla.isca.ac.ir/article_68607.html L1 - https://jrla.isca.ac.ir/article_68607_9b657cfc26baf39acb0b695d2ce5e6e4.pdf ER -