Apostrophe in the Letters on Nahjolbalghah
Document Type : Original Article
Authors
1 university persian gulf
2 pgu
10.22081/jrla.2020.55091.1230
Abstract
Apostrophe is an aesthetic technique which can cause defamiliarization in texts, since using thie technique we can change the repetitive structure of the text. Imam Ali, who was a masterful writer, uses this technique to impress the audience. The present paper first gives an account of apostrophe and its links to defamiliarization, and then offers examples of it in the work of Imam Ali. The results show that Imam Ali uses this technique for different purposes: admonition, attention, rewarding, generalizing, expanding the application, respecting the speaker etc.
Keywords
1. ابن ابی الحدید، فخرالدین ابوحامد (1416ق)، شرح نهج البلاغه، ط2، بیروت: دار الجیل.
2. ابن أثیر، ابوالحسن علی‌بن محمد (بی تا)، المثل السائر، ط2، قاهرة: دار نهضة مصر للطبع والنشر.
3. ابن منظور، محمد بن مکرم (بی‌تا)، لسان العرب، بیروت: دار صادر.
4. ابن میثم، کمال الدین بن میثم بحرانی (1385)، شرح نهج البلاغه، چ1، مشهد: مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی.
5. جوینی خراسانی، ابراهیم (1428)، فرائد السمطین فی فضائل المرتضی والبتول والسبطین والأئمة من ذریتهم علیهم السلام، ط1، قم: دار الحبیب.
6. دشتی، محمد (1384)، ترجمۀ نهج البلاغه، چ2، تهران: اسوه.
7. زمخشری، محمود بن عمر (1407)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل وعیون الأقاویل فی وجوه التأویل، ط3، بیروت: دار الکتاب العربی.
8. سبحانی، جعفر (1391)، فروغ ولایت؛ تاریخ تحلیلی زندگانی امیر مؤمنان علی علیه السّلام، چ12، قم: مؤسسه امام صادق7.
9. طاهری، علی (1394)، «آشنایی‌زدایی و برجسته‌سازی در خطبه‌های نهج‌البلاغه با بهره‌گیری از صنعت التفات»، فصلنامه پژوهشنامه نهج‌البلاغه، سال سوم، شمارۀ 12، دانشگاه ابن سینا همدان: صص1-23.
10. طبل، حسن (1998)، أسلوب الإلتفات فی البلاغة القرآنیّة، قاهرة: دار الفکر العربی.
11. طریحی، فخرالدین بن محمد (1375)، مجمع البحرین؛ تحقیق السید احمد الحسینی، چ3، تهران: المکتبة الرضویّة لإحیاء الآثار الجعفریّة.
12. علوی یمنی، یحیی بن حمزه بن علی بن ابراهیم (1332ق)، الطراز المتضمّن لأسرار البلاغة و علوم حقائق الإعجاز، قاهرة: المقتطف.
13. مطلوب، أحمد (1980)، أسالیب بلاغیّة؛ الفصاحة، البلاغة، المعانی، ط2، کویت: وکالة المطبوعات.
14. مقیاسی، حسن؛ مطهره فرجی (1395)، «تناسب ساختار با محتوا با توجه به دو نظریۀ نظم و آشنایی‌زدایی (به محوریت سورۀ مبارکه "لیل")»، دوفصلنامه علمی- پژوهشی پژوهش‌های زبان‌شناختی قرآن، دانشگاه اصفهان، سال پنجم، شمارۀ دوم، صص 81-104.
15. مکارم شیرازی، ناصر و دیگران (1390)، پیام امیرالمؤمنین؛ شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه، چ2، قم: انتشارات امام علی بن ابی طالب7.
16. موسوی، سید عباس علی (1418ق)، شرح نهج‌البلاغه، بیروت: دارالرسول الأکرم، دارالمحجة البیضاء.
17. میدانی، عبد الرحمن حسن حبنکة (1416ق)، البلاغة العربیّة؛ أسسها وعلومها وفنونها وصور من تطبیقاتها بهیکل جدید من طریف و قلید، دمشق: دار القم و بیروت: دار الشامیّة.
18. وحیدیان‌کامیار، تقی (1393)، بدیع از نگاه زیبایی‌شناسی، چ6، تهران: سمت.
19. ویس، احمد محمد (1394)، آشنایی‌زدایی از منظر پژوهش‌های سبک‌شناختی، ترجمۀ شهریار نیازی و سعدالله همایونی، چ1، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
)