Analyzing the effect of the style of emphasis in the documents on the meaning of the verses in part thirty of the Holy Quran

Document Type : Original Article

Authors

1 kosar tehran

2 کارگرجنوبی میدان انقلاب. خ کارگر جنوبی. ابتدای آذربایجان غربی. پلاک 200 واحد4

10.22081/jrla.2022.61331.1330

Abstract

In each language, the author can emphasize his words in different ways and by using special expressive tools and words in order to establish and comply with a meaning and concept in the mind of the audience and to strengthen and deepen it. Arabic, as the language of the Qur'an, has many styles of emphasis. Paying attention to the effect of the emphases used in the verses and analyzing and explaining their meanings accurately, shows the importance and necessity of paying attention to this style.In one type of division, emphasis on three positions in speech can be considered;Position of documents,document and document. This study has tried to examine the style of emphasis in the title of emphasis in documents in part thirty, based on this, has expressed the views of commentators and rhetoricians under each of the methods of emphasis and also the following verses.The method of collecting materials in this article is library-type and descriptive-analytical in terms of method.From the obtained results, it can be mentioned that; Emphasis due to its many purposes and benefits, is one of the most important methods in expressing the meanings and interpretation of verses, and in part thirty of the Holy Qur'an, this method has been widely used in rejecting the denial of the deniers and expressing the greatness of the Resurrection and Resurrection.Is.In some verses, several simultaneous emphatic methods have been used to express the intensity of importance, and some methods, such as emphasis by nouns and nouns, have been used more.

Keywords


  1. ابن عاشور، محمد بن طاهر (1415ق)، التحریر و التنویر، بیروت: دارالکتب العلمیة.
  2. ابن عصفور، ابوالحسن (1998)، علی بن محمد بن علی، شرح جمل زجاجی، ، بیروت: دارالکتب العلمیة.
  3. ابن عقیل، بهاءالدین عبدالله، (1387)، شرح ابن عقیل علی الفیة ابن مالک، تصحیح وتعلیق وتحقیق محی الدین عبد الحمید، تهران:انتشارات اسماعیلیان
  4. ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق)، لسان العرب، ط3، بیروت: دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع.
  5. ابن هشام انصاری، جمال الدین عبدالله (1404ق)، مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب، قم: انتشارات کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی.
  6. ابن یعیش، ابوالبقاء موفق الدین یعیش بن علی (1422ق)، شرح المفصل للزمخشری، بیروت: دارالکتب العلمیة.
  7. ابوالفتوح، محمد حسین (1995)، اسلوب التؤکید فی القرآن الکریم، بیروت: مکتبة لبنان.
  8. انیس، ابراهیم، و دیگران (1367)، معجم الوسیط، چ2، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  9. تفتازانی، سعدالدین مسعود بن عمر، (1411ق)، مختصر المعانی، ج1، قم: دارالفکر.
  10. ............................................، (1416ق)، المطول و بهامشه حاشیه السید میرشریف، قم: مکتبة الداوری.
  11. جیگاره، مینا (1383)، اسلوب‌های تأکید در زبان قرآن، فصلنامه علوم انسانی دانشگاه الزهرا، شمارۀ52، صص55-76.
  12. حسن، عباس (1388)، النحوالوافی، ط3، مصر: دارالمعارف.
  13. حسینی زبیدی، سیدمحمد مرتضی، (1414ق)، تاج العروس من جواهر القاموس، مصحح علی هلالی و علی سیری، ، بیروت: دارالفکر.
  14. حسینی، سید محمدباقر، (1390)، صور بلاغی اسلوب تأکید در آیات قرآن کریم، فصلنامه زبان و ادبیات عربی، شمارۀ5، صص65-92.
  15. ربانی، محمدحسن (1382)، گونههای تأکید در قرآن، مجله پژوهش‎های قرآنی، شماره های 35 -36، صص296-321.
  16. زرکشی، محمد بن عبدالله (1410ق)، البرهان فی علوم القرآن، بیروت: نشر دارالمعرفه
  17. زمخشری، محمود بن عمر (1407ق)، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ط3، بیروت: نشر دارالکتاب العربی.
  18. سیوطی، جلال الدین و جلال الدین محلی، (1416ق)، تفسیر جلالین، بیروت: النور للمطبوعات.
  19. سیوطی، جلال الدین (1380)، الاتقان فی علوم القرآن، مصحح محمد ابوالفضل ابراهیم، ترجمۀ مهدی، حائری قزوینی، ، تهران: امیرکبیر.
  20. طباطبایی، محمدحسن (1374)، تفسیر المیزان، ترجمۀ سید محمدباقر موسوی همدانی، چ5، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  21. طبرسی، فضل بن حسن (1360)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمۀ گروه مترجمان، تحقیق رضا ستوده، تهران: فراهانی.
  22. --------------، (1377)، تفسیر جوامع الجامع، ترجمۀ گروه مترجمان، چ2، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی.
  23. طربحی، فخرالدین بن محمد (1375)، مجمع‌البحرین، چ3، تهران: نشر مرتضی.
  24. طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن (1413ق)، التبیان فی تفسیر القرآن، مصحح احمد حبیب عاملی، بیروت: داراحیاء التراث العربی.
  25. غلایینی، شیخ مصطفی (1392ق، 1972)، جامع الدروس العربیه، .ط11، بیروت: مکتبة العصریة
  26. فاضلی، محمد، (1382)، شیوههای بیان قرآن، مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی مشهد.
  27. فراهیدی، خلیل بن احمد (1410ق)، العین، چ2، قم: نشر هجرت.
  28. فولادوند، محمدمهدی (1415ق)، ترجمۀقرآن کریم، تهران: دارالقرآن الکریم.
  29. قرشی بنابی، علی اکبر (1352)، قاموس القرآن، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
  30. کمالی، سید علی، (1372)، قرآن ثقل اکبر، تهران: اسوه.
  31. محمدی قایینی، محمد، (1372)، جامع المقدمات، قم: دارالفکر.
  32. مصطفوی، حسن، (1360)، التحقیق فی الکلمات القرآن الکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
  33. معلوف، لوییس (1389)، المنجد فی اللغه، تهران: نشر پیراسته.
  34. مکارم شیرازی، ناصر (1374)، تفسیر نمونه، تهران: دارالکتب الاسلامیة.
  35. موسوی گرمارودی، سید علی (1391)، تأکید در قرآن کریم، مجله ترجمان وحی، شمارۀ31، صص45-72.
  36. مهیار، رضا (1370)، فرهنگ ابجدی عربی- فارسی(ترجمۀ المنجد الابجدی)، تهران: نشر اسلامی.
  37. نجفی خمینی، محمدجواد (1398ق)، تفسیر آسان، تهران: انتشارات اسلامیه.
  38. هاشمی، سید احمد (1388)، جواهر البلاغه فی المعانی و البیان و البدیع، چ10، قم: مؤسسه مطبوعات دینی.