بر اساس نظریۀ نظام‌مند هلیدی، فراکارکرد متنی با توجّه به ساختار آغازگانی- پایانی و نشان-داری و بی‌نشانی هر بند، شیوه و عملکرد نویسنده در القای پیام مورد نظر خویش را معیّن میکند و با بررسی ارتباط دستوری، واژگانی و پیوندی یک متن، تحلیل جامعی از چگونگی انسجام و پیوستگی بندهای مختلف آن ارائه می‌دهد؛ لذا در این پژوهش برآنیم با واکاوی فراکارکرد متنی در نیایش چهارده صحیفۀ سجّادیه، عملکرد امام سجّاد(ع) در القای نارضایتی از تعدّی ظالمان و توسّل به پرودگار از این ظلم را به روشی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از فراکارکرد متنی هلیدی بررسی کنیم و در این راستا عوامل انسجامبخشی را مورد توجه قرار دهیم که صحیفۀ سجّادیه را پس از قرآن و نهجالبلاغه به ماندگارترین متن اسلامی تبدیل کرده است. یافتههای پژوهش نشان می‌دهد، بیشتر فرازهای این نیایش با آغازگری مرکّب شروع می‌شوند که از دید ایشان؛ نقطۀ شروع مناسبی برای درخواست از پروردگار و القای پیام خود بوده و بر پیوستگی متن کمک کرده است. اما در میان گونه‌های متنوّع انسجامی در این متن، عنصر ارجاع، تکرار و ادات پیوند افزایشی از بسامد بالایی نسبت به دیگر عناصر برخوردارند و تأثیر شگرفی در برجسته‌سازی کلام وی و پیوستگی و گستردگی بندهای نیایش ایفا کرده‌اند.
)