ابوالعتاهیه از شاعران پرآوازه و مشهور دورة عباسی است که اشعاری زیبایی در فنون مختلف ادبی سروده است. همو، در سرودن اشعار زاهدانه، شهرت و مهارت ویژهای یافته است، تا جایی که او را پیشوا و پایهگذار شعر زهد در این دوره، لقب دادهاند. صاحبنظران و ناقدان در مورد ریشة زهدیات این شاعر، دیدگاههای مختلفی ابراز داشته‌اند. برخی، زهدیات او را متأثر از اندیشههای مانوی و برخی دیگر او را وامدار فرهنگ یونانی و بودایی قلمداد نموده و بعضی دیگر نیز، او را متأثر از فرهنگ اسلامی و عقاید نبویّ دانستهاند. این مقاله، با روش تحلیلی- توصیفی، بینامتنیت احادیث نبیّ مکرّم اسلام (ص) در اشعار زاهدانة ابوالعتاهیه را به بوتة نقد و تحلیل ادبی گذارده است. تاثیرپذیری شاعر از احادیث پیامبر اکرم (ص)، ابعاد گستردهای دارد: استفاده از واژگان احادیث، به کارگیری عبارات و اثرپذیری از مضامین و مفاهیم احادیث به گونة غیر مستقیم و پنهان، برخلاف شیوه‌های رایج در میان شاعران، از جمله آنهاست. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان میدهد که بهرهگیری شاعر از احادیث نبوی، یکی از شاخصههای مهم و ارزشمند شعری اوست که فضایی عطرآگین را بر اشعارش پوشانده است و شمیم جانبخش آن مشام خوانندگان و شنوندگان را نواخته است. وام‌گیری از این احادیث،، اشعار او را به مجموعهای از معارف پرارزش انسانی و تعالیم والای دینی تبدیل ساخته است. همو، با این شیوة ادبی، واژگانی تولیدی و جدید، عباراتی جذاب و روان و نیز مضامینی حکیمانه و نوظهور را احیاء، و به ادب عربی هدیه نموده است.
)