یکی از مطالعات نوین که در عرصۀ زبان وادبیات علوم دینی مطرح گشته، پژوهش‌های بینامتنی است که به بررسی تعامل متون با یکدیگر می‌پردازد و روابط واژگانی از اقسام مطالعات بینامتنی به شمار می‌آید. این مقاله با نگرش بینامتنی و به انگیزه بازنمایی واژگان قرآنی در مناجات المحبین امام سجاد7، نگارش یافته است. مناجات المحبین نهمین دعا از مجموعۀ ارزشمند مناجات خمسه عشر است و هم‌چون سایر ادعیۀ مأثوره از ائمه:، منبعی مطمئن برای ارتباط معنوی بنده با معبود و در راستای تبلیغ و تبیین کلام وحی می‌باشد؛ لذا برای درک ملموس‌تر مفاهیم آن ضرورت دارد میزان سازش آن با کلام وحی مورد واکاوی و تبیین قرار گیرد. این پژوهش از نوع بنیادی و به روش توصیفی- تحلیلی می‌باشد. محقق درصدد است واژگانی که در متن حاضر به‌طور مستقیم یا آیه یا آیاتی را از قرآن کریم به عنوان متن غایب اخذ شده است، احصا و تبیین نماید. دراین دعا، برای بیان مفاهیم محبت الهی، برگزیدگان خداوند، اخلاص، خشیت و عصیان، واژگانی به‌طور مستقیم از کلام وحی اخذ شده است و برای احیای آموزه‌های قرآنی در زمینۀ رضایت پروردگار، شکرگزاری و سجده در پیشگاه الهی الفاظی به‌کار برده شده که فرآورده و برآیند واژگان قرآنی می‌باشند.
)