ادبیّات معاصر عربی، دربردارندۀ مجموعه‌ای از مفاهیم نو و مدرن است‌که برخی از آنها را وامدار غرب می‌باشد. یکی از این مفاهیم، بینامتنیت است‌که معادل آن در زبان عربی تناص است.
بینامتنیت، رویکردی فرهنگی- اجتماعی است‌که در تمامی حوزه‌ها، به‌خصوص ادبیّات رسوخ کرده و تحوّلات شگرفی را در آن به‌وجود آورده و دارای نمودهای مختلفی است که عبارتند از مکالمه‌گرایی، بینافرهنگی و رمز شناسی که در این جستار نمود بینافرهنگی آن در شعر یکی از شاعران معاصر ادبیّات عربی یعنی صلاح عبدالصبور،شاعر نوپرداز مصری مد نظر است. این نوشتار بر آن است تا رویکرد فرهنگی نهج البلاغه را با تحلیل محتوا و تکیه بر مفاهیم آن در ابیات او، مورد بررسی و تجزیه وتحلیل قرار دهد.در این مقاله، نهج البلاغه به عنوان فرهنگ خودی معرفی گشته، و سعی می‌شود تا مفاهیم موجود در آن از قبیل فقر، ایمان و شخصیت در شعر عبدالصبور، بررسی گردد تا نگاه جامعه شناختی او در بیان و اصلاح مسائل و مشکلات اجتماعی، تبیین گردد چراکه فقر، بی‌ایمانی را به همراه دارد و ایمان، جامعه را اصلاح می‌کند و گفتار نیک همراه با عمل تکمیل‌کنندۀ شخصیت انسان است.
)