1. قرآن کریم.
2. ابن ابی الحدید، عبدالحمیدبن محمد المداینی (۱۹۹۵)، شرح نهجالبلاغه، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
3. ابن منظور، محمد بن مکرم (۱۴۱۴ق)، لسان العرب، بیروت: دارالصادر.
4. ابن میثم بحرانی، کمال‌الدین میثم بن علی (۱۹۸۱)، شرح نهجالبلاغه، بیروت: دارالعلم الاسلامی.
5. بلاوی، رسول؛ محمد غفوری فر (1436ق)، «الظواهرالأسلوبیة فی خطبة الشقشقیة»، مجلة الدراسات فی العلوم الإنسانیة، دانشگاه تربیت مدرس، السنة 22، العدد 1، علمی پژوهشی، صص 49-68.
6. تفتازانی، سعدالدین (۱۳۸۳)، مختصرالمعانی، طبع 8، بیروت: دارالفکر.
7. جرجانی، عبدالقاهر (۲۰۰۷)، دلائل الاعجاز، بیروت: دارالفکر.
8. دشتی، محمد (۱۳۷۸)، المعجم المفهرس لالفاظ نهجالبلاغه، چاپ 17، قم: انتشارات أمیرالمؤمنین7.
9. زمخشری، محمودبن عمر (۱۹۷۹)، اساسالبلاغة، بیروت: دارالصادر.
10. شهیدی، سید جعفر (۱۳۷۰)، ترجمه نهجالبلاغه، چاپ سی‌ویکم، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
11. طبانة، بدوی احمد (1962)، "علم البیان "دراسة التاریخیة فی أصول البلاغة العربیة، قاهرة: مکتبة الآنجلو المصریة.
12. مشایخی، خرمیان (1393)، «معناشناسی اسلوب نهجالبلاغه (خطبه ۵-۱)»، فصلنامه ادبیات دینی، شمارۀ ۷، صص 93-111
)