یکی از ویژگی‌های بارز و برجستۀ شعر معاصر عربی، درگیر شدن با موضوعات پیرامونی و واقعیتهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی کشورهای عربی و اسلامی است. به عبارت دیگر شاعران معاصر عربی ب هویژه شعرای نامدار و برجستۀ ادبیات مقاومت به خوبی توانسته‌اند، تصویرگر واقعی و آیینۀ تمام‌نمای جامعه معاصر خود باشند در این میان شعرای عراق به دلیل شرایط خاص حاکم بر عراق و سرزمینهای عربی و اسلامی به وفور به ادبیات مقاوت پرداخته‌اند. در میان شعرای عراق، یحیی سماوی، یکی از بارزترین شاعرانی است که بعد از اشغال عراق از سوی نیروهای اشغالگر آثاری ارزشمند در زمینۀ ادبیات مقاومت از خود بر جای گذاشته است. وی به خوبی دریافت که اقدام استعمارگران تنها به اشغال نظامی محدود نمی‌شود و بیش از هر چیزی آنها در صدد محو نشانه‌های اسلام و عربیت هستند، از این رو سماوی با درک این مسأله تلاش می‌کند با متوسل شدن به قرآن کریم و الهام از داستانهای قرآنی و نیز میراث کهن عراق، ضمن غنا بخشیدن و عمیق گردانیدن مضامین شعری خویش نقش برجسته‌ای در استعمارستیزی ایفا نماید. مقالۀ حاضر با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی در صدد است تا بازتاب قرآن و میراث دینی را در اشعار استعمارستیز یحیی سماوی بررسی کند.
)